Appelthee

23 februari 2015 - Istanboel, Turkije

Hoewel 7:30 voor een normale maandag een beetje uitslapen moet zijn, zijn we nu toch een beetje moe. Sophie twittert nog even voor ze het bad in gaat. De hotelkamer is heel ruim, en een badkamer met bad dus. Het uitzicht is een muur, dat dan wel weer. Het sonore geluid van een generator of airco wordt soms overstemd door de oproep tot gebed.
Oma bracht ons naar Schiphol vanmorgen. Dat was fijn, het scheelt weer gedoe. Na een roerend afscheid konden we onze bagage snel inleveren: Sophie haar koffer en ik mijn weekendtas; verschil moet er zijn. Na de douane hadden we nog even tijd voor Starbucks en een rondje langs de winkels.
De vlucht was goed met een beetje turbulentie. Het eten van Turkish Airines is beter dan we wel eens van KLM kregen. De film The Maze Runner was eigenlijk iets te spannend voor in het vliegtuig. Op de terugreis kies ik maar een luchtigere film uit. Sophie heeft geslapen.
De douane in Istanboel had geen belangstelling voor onze visa die ik tevoren had geregeld. Vanuit het vliegtuig zagen we nog een beetje sneeuw liggen, toch was het nu niet al te koud meer. Met de taxi reden we in een halfuur door druilerig Istanboel langs de Bosporus naar ons hotel.
Het hotel ligt in een klein straatje waar sommige houten huisjes de tand des tijds niet doorstaan hebben. We werden warm welkom geheten in de al even warme lobby. We kregen gelijk een uitgebreide uitleg over wat er allemaal te doen is. De man zat op zijn praatstoel, maar ging ons uiteindelijk toch voor naar kamer 111. Het hotel is minder groot dan het kamernummer doet vermoeden. De kamer daarentegen is heel ruim. Drie bedden, een sofa en een bureau. Wifi en BVN, we voelen ons op ons gemak.
Uitgerust en opgefrist zetten we onze eerste stappen door de stad. Het is slechts 10 minuten lopen naar de grote attracties: de Blauwe Moskee en de Aya Sophia. Daar gaan we morgen naar toe. We hadden trek, en aten er in de buurt. De ober vertelde ons dat een beroemde Nederlandse Erica er niet lang geleden had gefilmd. Bij Erica maakte hij het gebaar van rondborstig. Het duurde even voordat ik doorhad dat hij Erica Terpstra bedoelde. Moet ik binnenkort toch weer naar Omroep Max kijken. De ober bood ons appelthee aan, Sophie kreeg een agenda met opdruk van het restaurant, en ik leerde mijn eerste Turkse woorden.

Foto’s